Bewijzen met elektronische gegevens
In steeds meer gerechtelijke procedures worden ter ondersteuning van gedane beweringen elektronische (digitaal opgeslagen) gegevens als bewijs aan de rechter voorgelegd. De unieke eigenschappen van dergelijke gegevens kunnen een risico vormen voor de daadwerkelijke bewijskracht die zij hebben. In dit artikel wordt een aantal van die risico's besproken en uiteengezet hoe met die risico's om kan worden gegaan.
Het produceren en behouden van elektronisch bewijs
In dit artikel wordt aandacht besteed aan het produceren en behouden van elektronisch bewijs. Bij het produceren ervan gaat het om de wijze waarop bewijs ontstaat, wordt verzameld en de manier waarop de kracht van dat bewijs tot stand komt. Het behouden van het bewijs omvat de handelingen waarmee wordt gewaarborgd dat het geproduceerde bewijs ook daadwerkelijk als zodanig kan worden ingezet.
Elektronische handtekening
Als gevolg van de digitalisering van onze samenleving wordt een toenemend percentage van alle transacties niet meer fysiek, maar elektronisch afgehandeld. In de digitale wereld is het niet eenvoudig om, met voldoende zekerheid, de identiteit van betrokken partijen vast te stellen. Afgelopen decennia is dan ook veel energie gestoken in de ontwikkeling van methoden en technieken waarmee de authenticiteit van berichten kan worden gewaarborgd. De Europese Unie (EU) heeft mede als taak het opheffen van handelsbelemmeringen tussen de lidstaten. Het is dan ook niet vreemd dat dit vraagstuk op Europees niveau is opgepakt.
